Rakettenvirus

Jullie hebben al een tijdje niets meer van ons gehoord, en in tussentijd hebben we niet stilgezeten. We zijn namelijk gebeten door het sneeuwraketten virus! Vorig weekend hebben we Le Grand Rocher beklommen met de sneeuwraketten (zie foto's hierboven), dit weekend hebben we een heuse driedaagse gemaakt! Na wat zoeken en plannen, kaart, kompas en rugzak kopen, voorraad eten inslaan, hotelletjes boeken, weer en lawinevoorspellingen checken, raketten huren, konden we erin vliegen. We zouden een driedaagse maken in het Parc Regional des Bauges en vertrekken van het skistationnetje La Feclaz.

Vrijdag: Stralend zonnetje, 1000 meter stijgen, 1300 meter dalen, 8u gestapt. Na een prachtige, soms wat spannende dag uitgeput aangekomen in een schattig oud hotelletje, dat tevens diende als lokale bar en tabakshop.

Zaterdag: Een zo mogelijk nog stralendere zon. Doordat we de dag voordien toch een beetje een schrik voor lawines hadden gepakt hadden we besloten de weg om te leiden. Hierdoor werd het een rustigere dag. 500 meter stijgen, 600 meter dalen, slechts een goeie 5 uur stappen. Prachtig uitzicht op de grote tweeduizenders van Parc des Bauges. 's Avonds sliepen we in een supertof hotel waar we heel hartelijk werden onthaald en overheerlijke Matouille aten!

Zondag: Deze dag wandelden we grotendeels door het dal en dus zonder raketten en langs wat meer bebouwing. Het was echter daarom niet minder zwaar. We moesten ongeveer 20 km afleggen en toch nog 800 meter stijgen en 400 meter dalen. Bovendien was de zon zo brandend heet dat we ons in de zomer waanden én moesten we de laatste bus halen! Alles is goed afgelopen en we hebben er een mooi kleurtje bij gekregen :)

In het ziekenhuis voelen we ons ondertussen echt op ons gemak. Iedereen kent les Belges. We moeten ons niet meer heel de tijd voorstellen en roteren vlot tussen de verschillende diensten naargelang waar we zin in hebben of waar ze een helpende hand nodig hebben. Ook tussen de internes voelen we ons helemaal thuis. We hebben dinsdag gesmuld van een overheerlijk echt Syrisch maal, gemaakt door onze Syrische vrienden George en Mazen, in samenwerking met de Libanees Hisham. Politieke discussies kunnen hier soms hoog oplaaien (Syrië en Libanon was lange tijd zoals Vlaanderen en Wallonië maar dan een stuk minder vreedzaam!). Maar iedereen blijft elkaar te vriend, het is hier een leuke mengelmoes van culturen zoals we al zeiden.

Dit weekend was een prachtweekend, met veel dank aan de chef de service van orthopedie: Dr. Montbarbon. Die was zo vriendelijk om ons heel het weekend een auto te lenen! En wat een avontuur! Het was een autootje van wel meer dan tien jaar oud, dat stilviel als je geen gas bleef geven bij het ontkoppelen en waarvan de koppeling ook af en toe doodleuk eens niet werkte. Daarmee in de bergen rond Chambéry tuffen leverde wel eens stressvolle momenten op, maar het was vaak lachen en we hebben prachtige dingen gezien.



Zaterdag beklommen we "la Galoppe" met sneeuwraketten (zie pijl). Het had heel de week gesneeuwd dus de sneeuw was kraakvers. Heel vermoeiend om 650 m te stijgen, maar adembenemend (letterlijk!). Het eerste deel was in het bos, om dan via een een chalet en een hoogvlakte de laatste meters op een scherpe bergkam af te leggen. De voldoening was groot toen we de top bereikten, het uitzicht grandioos. Voor bergfreaks zoals wij was het 360 graden zicht op Chambéry, het Massif de Chartreuse, het Massif des Bauges en de Alpes du Nord puur genot. Bij het afdalen liepen we een dik uur teveel (alle paden lagen bedekt met een dik pak sneeuw, dus het was een beetje op het gevoel afdalen), waardoor we uiteindelijk een kleine 8 uur gewandeld hadden. Geniet mee van de foto's :




Zondag deden we een roadtrip. Het was het moment om een paar leuke dingen in de streek te zien die niet met het openbaar vervoer bereikbaar waren. De eerste halte was "Chapelle St. Michel" Een punt dat niet heel hoog lag (850 m) maar door zijn speciale ligging wel een opmerkelijk uitzicht gaf op Chambéry:



De tweede halte was de "Col du Granier". Een prachtige weg er naartoe, via kleine wegjes door de wijngaarden van de Savoie en een kronkelende baan door het bos. Bovengekomen was het een beetje een desillusie: een heleboel geparkeerde auto's en gezinnen die zondagsuitstapjes deden. Maar een halfuurtje stappen leverde ons een prachtige picknickplaats op, waar we helemaal alleen van het uitzicht op enkele bekende toppen (waarvan de Mont Blanc) konden genieten.



Alweer een prachtweekend achter de rug dus. Onze buitenlandse stage vliegt ongelooflijk vooruit (zo is het met alle leuke dingen), maar gelukkig hebben we nog een vijftal weken voor de boeg!


Jan

Voor de verandering...

...namen we het weekend van 1 maart een verlengd weekend om mee te gaan skiën met de ouders van Heidi en drie vrienden van hen. Omdat beelden soms meer zeggen dan woorden, hou ik het bij enkele sfeerbeelden! En ja ik weet het, het lijkt of we hier niks anders meer doen :) Maar in de week leren we wel veel bij hoor. Ik sta al een week of twee op de dienst cardiologie en Heidi al een tijdje op orthopedie. Het CH de Chambery is een beetje een semi-CHU (Centre Hospitalier Universitaire) maar behoudt toch nog zijn persoonlijkheid als gezellig perifeer ziekenhuis. Echt waar, ideaal om stage te lopen!

A bientôt !

Jan